Wapens uit de 3D-printer, hoe ver kan dat gaan?

De kogel is door de kerk: het Amerikaanse ministerie van Justitie heeft geoordeeld dat de ontwerpen voor het 3D-printen van dodelijke wapens gedeeld mogen worden. Dit betekent dat er binnenkort veel meer wapens uit de 3D-printer op de markt zullen komen. Opmerkelijk, want het 3D-printen van wapens was in 2013 juist verboden door het ministerie van Buitenlandse Zaken.

Natuurlijk is er meer nodig dan alleen een 3D-printblauwdruk - zonder 3D-printer heb je er weinig aan - maar het kan toch snel gaan met deze geweren. Zo maakte de open-source organisatie Defense Distributed (geleid door uit Texas afkomstige Cody Wilson) een geheel 3D-geprint kunststof vuurwapen waarvan het ontwerp binnen de kortste keren 100.000 keer werd gedownload.

Defense Distributed

Het vuurwapen werkte en de vraag kwam dan ook: valt het delen van zo’n ontwerp ook onder ‘het exporteren van wapens’? De ontwerpen werden daarop offline gehaald, maar volgens Defense Distributed was dat in strijd met zowel de vrijheid van meningsuiting als het recht om een wapen te dragen.

Nu heeft Defense Distributed gelijk gekregen en is het carte blanche voor het verspreiden van ontwerpen die kunnen resulteren in dodelijke wapens. Echter werkt het ook iets anders in de hand, namelijk dat er een heleboel ongeregistreerde vuurwapens worden gemaakt. In 2013 was dat nog een leuk probeersel, inmiddels is er veel meer mogelijk met 3D-printers. Bovendien komen de wapens door metaaldetectiepoortjes, omdat ze van kunststof zijn gemaakt.

Net als het echte werk?

Werken ze net zo goed als echte wapens? Volgens het blad Forbes kunnen ze nooit zo accuraat zijn en zijn wapenfans veel te traditioneel om zich aan kunststof aftreksels te wagen. Het kan echter ook juist een heel nieuwe doelgroep aanboren die juist futuristische wapens willen gebruiken, zeker nu ze ze zelf kunnen ontwerpen. Zo kunnen er wapens uit videogames worden nagemaakt. Er kunnen echter ook ontwerpfouten worden gemaakt, waardoor mensen per ongeluk zichzelf kunnen verwonden.

Waarschijnlijk komen er wel regels die stellen dat een 3D-geprint wapen van minstens één metalen component moet zijn voorzien om zo toch wel gedetecteerd te kunnen worden, maar wie houdt daar toezicht op? Aan de andere kant was het voor de tijd van 3D-printers ook al toegestaan om thuis je eigen geweren te maken. Zolang je ze niet verkoopt of verhandelt, hoef je daar geen licentie voor te hebben.

In California moet elk thuis gemaakt wapen worden geregistreerd en krijgt het wapen een serienummer van de overheid. Echter is ook hier geen toezicht op mogelijk, dus kunnen kwaadwillenden pas worden beboet op het moment dat ze worden opgepakt nadat ze een misdrijf hebben gepleegd met dat specifieke pistool (of als die bij een huiszoeking wordt gevonden). Enerzijds verandert er dus niet zoveel aan de regels, omdat je voor 3D-printers ook thuis al pistolen in elkaar mocht zetten. Toch wordt het nu wel heel laagdrempelig. 3D-geprinte wapens kunnen dus heel ver gaan en vooral ver komen, zeker als ze nog niet geregistreerd zijn.

Deel dit artikel
Voeg toe aan favorieten